ابزار هدایت به بالای صفحه

گر نيايی...

«گر نيايی فقير می ميرم»
مثل دنيا حقير می ميرم
چون کبوتر که در قفس حبس است
تک و تنها اسير می ميرم
اي شکوه ترنم باران
در فراقت کوير می ميرم
توی شهر دلم زمين لرزه است
زير آوار پير می ميرم
بی تو زجرآور است جان کندن!
وای بر من؛ چه دير می ميرم!
تو بيا، می خورم قسم به خدا
چون بگويی بمير، می ميرم
«مهديا» ای تمام هستی من
گر نيايی فقير می ميرم